Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Մեկ բան պարզ է՝ խորհրդարանում ուժերի դասավորությունը այնպիսին է, որ նման նախաձեռնությամբ հանդես գալը քաղաքական իմաստով որևէ արդյունք ունենալ չի կարող»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց ԱԺ ՀՀԿ-ական փոխնախագահ Հերմինե Նաղդալյանը` մեկնաբանելով ԱԺ չորս ոչ իշխանական ուժերի նախօրեին կայացրած համաձայնությունը` ապրիլի 28-ի ԱԺ նիստում արտահերթ կարգով կառավարությանն անվստահություն հայտնելու հարցը օրակարգ մտցնելու վերաբերյալ:

Տիկին Նաղդալյանի խոսքով` բոլորովին տպավորություն չի գործում, երբ անընդհատ հնչեցվում է չորս ոչ իշխանական ուժերի մասին, քանի որ չորսից երեքի ներկայացուցիչներին իրենց թվաքանակով մի ձեռքի մատների վրա կարելի է հաշվել, իսկ չորրորդն էլ` ԲՀԿ-ն, այլընտրանք է և դեռևս չի հայտարարել իր ընդդիմադիր լինելու մասին:

«Արդյունքի հասնելու իմաստով էլ նշեմ, որ ոչինչ էլ չի բխելու սրանից, միայն օդի տատանում է և ևս մեկ անգամ ԱԺ ամբիոնից ելույթների, կուրծք ծեծելու, նյարդային գոռում-գոչյունների հնարավորություն: Չոր մնացորդում՝ ոչինչ չկա և չի մնալու, որովհետև մեկ բան պարզ է և ակնհայտ՝ ՀՀԿ-ի ռեսուրսը խորհրդարանում այնքան մեծ է, որ 4 ուժերն իրար հետ, մի 4-ն էլ կողքից վրադիր, միևնույնն է չունեն այն կրիտիկական զանգվածը, որպեսզի կարողանան հարցը պարզապես խոսակցությունից ռեալության դաշտ բերել:
Կառավարության «լինել չլինելու» որոշման մենաշնորհը ՀՀ նախագահին և ՀՀԿ-ին է պատկանում»,- շեշտեց նա:

Ինչ վերաբերում է այն հարցին, թե ոչ իշխանական ուժերը հույսեր ունեն, որ իշխանություններից կարող են «բեկորներ» առանձնանալ և միանալ նրանց, այդպիսով ծրագրվածը հաջողության հասցնելու համար, Հ.Նաղդալյանն ասաց, որ ուժերը իրականում դրա վրա հույս չեն դրել, քանի որ գիտեն, որ դա անհնար է և ուղղակի հասարակության աչքերին են թոզ փչում, մոլորեցնելու ևս մեկ հնարավորություն են փորձարկում:

«Շատ էլ լավ հասկանում են, որ տրամաբանող մարդը անմիջապես հարց է տալիս՝ դուք ուժերի բաշխումը շատ լավ գիտեք, ո՞րն է տրամաբանությունը այս անիմաստ քայլը կատարելու: Որպեսզի գոնե մի քիչ իմաստ ներմուծվի և խորհրդավորություն մտցվի, այդ նպատակով էլ հորինվել է վարկածը, թե իբր հնարավոր է ինչ- որ մի «բեկորիկ» առանձնանա, միանա իրենց և այդպիսով իրենց նախաձեռնությանը արդյունավետության հույս ներշնչի: Չկա այդ հույսը: Այս առիթով ուզում եմ ընդգծել, որ այդ բեկորների տարանջատման թեման իրենց կողմից շրջանառվում է հենց այն պատճառով, որ բացարձակ անհույս է այս նախաձեռնությունը»,- ասաց ԱԺ փոխնախագահը:

Հ.Նաղդալյանը նշեց նաև, որ իհարկե` ընդդիմության գործն է իշխանության դեմ խոսելը, իշխանությանը քննադատելը և այդ իմաստով ամենահնչեղը կառավարությանը անվստահություն հայտնելու գործընթացն է, որովհետև բոլոր պարագաներում կուժն ու կուլան նրա գլխին է ջարդվում:

«Բնականաբար, հասարակության, տնտեսության մեջ խնդիրներ ու դժվարություններ ունեցող մեր պես երկրի համար կառավարության վրա մեղքը գցելու առիթ միշտ կարելի է գտնել՝ անկախ նրանից օբյեկտիվ եք մոտենում, թե սուբյեկտիվ: Կան իսկապես բազմաթիվ հիմնախնդիրներ՝ բնակչության ցածր կենսամակարդակ, աշխատատեղերի դեֆիցիտ, արտագաղթ , սոցիալական դժվարություններ: Այսքանն էլ քիչ էր, այս ֆոնի վրա դեռ կառավարաությունը «հանդգնում է» բարեփոխումներ, հեռանկարային ծրագրեր նախաձեռնել, ինչ-որ բան փոխել դեպի լավը, չնայած որ հայտնի է՝ բոլոր բարեփոխումները լրացուցիչ դժվարություններ են առաջացնում: Եվ ահա պարարտ հող է ստեղծվում կառավարության հրաժարականը պահանջելու առիթն օգտագործելու»,- նշեց մեր զրուցակիցն ու ավելացրեց, որ երբ մի երկրում մի բան է կատարվում` Թունիսում, Եգիպտոսում, հիմա էլ Ուկրաինայում, ամեն անգամ Հայաստանի քաղաքական դաշտում կարծես երկրորդ շնչառությունն է բացվում ու մի ֆանտաստիկ հույս արթնանում՝ թե մի անգամ էլ փորձենք, իրենց մոտ ստացվեց, գուցե մեզ մոտ էլ ստացվի:

«Բազմիցս առիթ ունեցել եմ ասելու և հիմա էլ կրկնում եմ ՝ քաղաքականությունը կրկին փորձելով չէ, ռեսուրսով է: Իսկ ի՞նչ ռեսուրս կա: Խորհրդարանական ռեսուրսը հայտնի է, ինչքան էլ բարձր-բարձր գոչեք, թե 4 ոչ իշխանական ուժ եք, միևնույնն է՝ ինչքան կաք` այդքանն եք, հետևաբար ամեն հնարավորություն փորձում են՝ այլընտրանքի ռեսուրսը օգտագործելով, նրանց թևի տակ մտնելով ու սիրաշահելով, ավելի սոլիդ ներկայանալու: Բայց անցյալն էլ, քաղաքական լուրջ վերլուծությունն էլ ցույց են տվել, որ այսքան տարբեր գաղափարական հենքերով, առանց ընդհանուր ծրագրի և մտածելակերպի, միայն հենվելով մեկ մտայնության վրա՝ բոլորս միանանք, իշխանությունը խլենք հետո մի բան կանենք, հաջողության չեն հասնի»:

Ինչ վերաբերում է ընդդիմադիր էլեկտորատը համախմբելու հնարավորությանը, ապա դրա փորձն էլ, ըստ Հ.Նաղդալյանի, ունեցել ենք. դեռ մեկ տարի էլ չի անցել, երբ ամբողջ ընդդիմադիր զանգվածը համախմբվեց մեկ գործչի շուրջ՝ նրան տալով 37.5 տոկոսի ամրություն և պաշար, որը կարելի էր ամրապնդել, բայց ականատեսը եղանք, որ գործընթացը երկու ամիս էլ չտևեց:

Միևնույն ժամանակ Հ.Նաղդալյանը նշեց, որ սա լավ ուղի է, քանի որ այդ ուժերը իշխանության մեջ լինելու փորձ և հնարավորություն ունեցել են, ընդ որում դա վերաբերում է ոչ միայն այլընտրանքին, որը, ըստ մեր զրուցակցի, ամենապատկառելի և ազդու ուժն է և որի դրոշի ու շվաքի տակ է այս ամենը կատարվում, այնպես էլ մյուսներին:

«Եվ եթե ուզում ենք չափել նախաձեռնության լրջությունն ու ներկայանալիությունը, ապա պետք է առաջին հերթին ասենք, որ բավական պատկառելի մասնակցություն ունեցել են իշխանության մեջ, այդ ի՞նչ ծրագրեր և գաղափարական առաջարկություններ են ներկայացրել, որի շուրջ գործող իշխանության հետ ընդհանուր եզրեր չգտան, որ հիմա դուրս են եկել և առանձին նոր ծրագրեր են առաջարկում: Արժանահավատությունը և վստահությունը այս ամենի նկատմամբ զրո է»,- հավելեց նա: